3 kikkers, 1 euro, wholla hayat cok guzel!

Goedemorgen!
Vandaag brak de laatste dag al weer aan, helaas.. De wekker klonk om zeven uur en om acht uur zaten we op het schoolplein. Het plan voor vandaag was om naar de vulkaan te gaan en wat we daar gingen doen wisten we niet.. niemand weet een planning hier, en dat was te merken, stipt acht uur zaten wij er, samen met de italianen, duitser en turken, maar zonder bus. Na 1,5 kwamen er toch eindelijk drie bussen opdagen en konden we opweg. Toch hebben we ons in die anderhalf uur wel vermaakt. We gingen zonnen, want ja, we moeten toch wel een beetje bruin terug komen en even later ging ik met de turken praten. Ze vonden ons heel grappig en 'goedkoop' omdat we daar lagen te zonnen want je kon ook naar de sauna ofzo, zo zie je maar weer hoe verschillend mensen kunnen denken. Over verschil gesproken.. we gingen ook een gesprek met ze aan over homoseksualiteit. Daar wordt ook totaal anders over gedacht, het is vies en raar en niet oke, maar ze zeggen wel dat het oke is als mensen het zijn, zolangs ze maar niet hun ermee lastig vallen..

Na 1,5 uur op stenen te hebben gezeten/gelegen konden we in de bus ook nog eens op de grond gaan zitten want de stoelen waren vol. Het was wel zeer gezellig met Lotte, Can en Canberk. We geleden van links naar rechts in de bochten en hebben heel de weg gepraat over van alles en nog wat. Can kan nederlands, engels en turks dus als we er niet uitkwamen met ons engels was hij onze vertaler, handig!
Na een redelijk lange bus rit kwamen we bij de berg aan, waar we met een ski lift naarboven gingen. In de winter schijnt het dat je hier ook nog heel mooi kan skiën, zo raar om te bedenken als je er met 37 graden staat.
Eenmaal boven was het uitzicht schitterend, na een aantal groepsfoto's en wat steentjes te hebben geraapt voor Sem (mijn broertje) zn schatkist gingen we weer naar beneden. Ik was het nederlandse groepje kwijt dus sloot me in de bus maar aan bij Can en Canberk, en ik werd voorgesteld aan de turkse hardrock, want echt super leuk klinkt! Canberk vertelde over zijn cultuur, want hij was niet helemaal Turks, wat hij wel was snapte ik alleen niet, ik kende de plaats/land niet.
Na een korte rit kwamen we aan bij het restaurant, waar we naar een heerlijke lunch weer als 'goedkope' hollanders op het terras gingen zonnen. We werden wel uitgelachen door de obers, want ik opzich wel begrijp. Zie je in een keer 14 witte mensen languit gaan liggen!

Na de luch gingen we terug naar school waar de Italianen en Nederlanders vrij waren om wat voor zichzelf te doen, omdat de Duitsers en Turken samen hun project nog moesten afronden.
We gingen shoppen haha, maar met 14 man was dat nogal druk en irritant dus na een tijdje splitste we op in twee groepen. Na nog wat souverniertjes, een shirt en zonnenbril (mijne viel helemaal uit elkaar en ducktape en plakband werkte niet meer, dus het was wel tijd voor een nieuwe) te hebben gekocht, gingen we terug naar ons hotel om ons even op te frissen en om te kleden voor het eindfeest.

Het eindfeest was ergens in een dorp buiten Kayseri, bij een restaurant aan een meer. We kwamen aan bij zondsondergang dus er werden heel veel (groeps)foto's gemaakt en toen de zon eenmaal onder was gingen we met een boot het meer over, die schitterend verlicht werd door de volle maan! We waren een een hele vrolijke bui en begonnen kei hard te zingen, oer hollandese feestliedjes, toen een paar duitse, gevolgd door wat engelse, en de turken begonnen aan hun eigen liedjes. Tot de Italianen zich een Nederlands liedje herrinerden wat ze vorrig jaar hadden geleerd: "waar is het feestje? Hier is het feestje!"
En het feestje was zeker hier!
Na het avondeten en het project van de Duitsers en Turken gezien te hebben (ze hadden filmpjes gemaakt) begon het feest echt. Turkse muziek galmde door het restaurant en iedereen stond op om te dansen. Het was zooo gezellig en leuk, en totaal anders dat je in Nederland gewend bent. Iedereen is vrolijk en danst leuk, er is geen alchol voor nodig en niemand danst hier sletterig ofzo haha, het gaat hier gewoon om plezier. En dat hadden we zeker!
Het was echt super jammer dat we zo vroeg al weg gingen.. Maar feestjes gaan hier niet tot 's avonds laat door en wij moeten morgen ook al weer vroeg op het vliegveld staan. Na afscheid te hebben genomen van de Italianen gingen we terug naar ons hotel waar ik zo vast een beginnetje ga maken met mijn tas inpakken. Morgen moeten we om half 6 opstaan en om half 7 in de bus naar het vliegveld zitten. We vliegen samen met de Duitsers naar Istanbul, dus helaas wordt het morgen ochtend, waarschijnlijk heel brak, afscheid nemen van de Turken die de Duitsers weg komen brengen. Ik ga ze echt missen, want ze waren zo gastvrij en zo vriendelijk en gezellig!
Ons groepje had nog een cadeautje gekregen van Gülfem (onze gids en inmiddels ook vriendin). Echt super lief, ze had voor iedereen iets speciaals uitgezocht als aandenker aan haar en de leuke tijd. Ik heb een ketting van een kikker (Kurbaga) gehad.
Daar komt ook het leuke zittentje wat Lotte en ik volop aan het instuderen zijn, vandaan:

Uc Kurbaga, bir euro wea iki lira, wholla salak, hayat cok guzel.
Alleen al zeggen we het op ons beste Turks, de meesten snappen het alsnog niet, maar dat komt omdat de vertaling gewoon nergens op slaat en dat maakt het leuk!
Drie kikkers, 1 euro of 2 lira, ik zweer het je sukkel, het leven is mooi.

En daar sluit ik dit verhaal ook mee af,
hayat cok guzel, het leven is mooi.
We hebben zoveel mooie dingen gezien, geleerd en zulke leuke mensen ontmoet. Hopelijk zien we ze nog een keert terug!
íyí geceler!