"Is dat onze bus die weg rijd? JA! kut" Cappadocië

Gunaydin! (goedemorgen)

Na zes korte uurtjes slaap en dit keer gewekt te zijn door onze wekker in plaats van de moskee, schoven we aan bij het ontbijt. Turks brood met hagelslag haha. Ted vond het in iedergeval ook lekker! We hadden ook eindelijk door hoe we de thee een beetje drinkbaar konden maken. Ze hebben hier namelijk nogal sterke thee, echt hele sterke thee. Dus drie druppels 'kant en klare' thee en de rest van je kopje vullen met heet water en je hebt lekkere thee (:
Na het ontbijt liepen we naar de school hier 5 minuten verder op, waar alle leerlingen op het schoolplein in rijen stonden en naar de directeur luisterde. Iedere dag word er gezegd hoe ze zich moeten kleden en gedragen. Een apart gezich was dat. Maar net zo hard als wij naar hun aan het kijken waren, keken hun terug! Toen ze eenmaal in de school zaten, hingen alle leerlingen uit de ramen en waren foto's aan het maken. We waren aapjes, maar zei waren degene achter de tralies.

Eenmaal in de bus, samen met de Turken, Duitsers en Italianen reden we naar Cappadocië. Na ongeveer 1,5 uur kwam onze gids erbij in de bus. Wat hij precies allemaal heeft gezegd heb ik voor de helf, of niet begrepen of niet gehoord omdat ik afgeleid was door het mooie uitzicht. Het is in ieder geval een gebied dat zich door erosie en verwering gevormd heeft tot wat het nu is. Jaren geleden is er een vulkaan uitgebarsten en al het witte wat je ziet is as, op dat as heeft zich een laag basalt gevormd waardoor het as eronder niet geërodeerd (?) is, daardoor zijn de pilaren en "piemels" zoals meneer smit het omschreef, gevormd. Anne vroeg vannochtend wat we gingen doen; "meneer wat is Cappadocië?" -"Cappadocië is een gebied met piemels waar piemelmannetjes wonen" dus ja, toen wisten we genoeg..

Wat ik net heb gezegd zal vast niet helemaal kloppen haha, maar ik weet het niet precies, omdat,zoals ik al zei, veel afgeleid was of het engels niet begreep. Wat ik wel heb mee gekregen is dat Cappadocië een National Parks is en dus beschermd.
Ook zijn er in de "piemels" hele huizen uit gehakt. Vroeger, tot zo'n 50 jaar geleden toen er elektricitet kwam, leefde daar Christenen die het als tijdelijke verblijfsplaats gebruikte om aanvallen te vermijden. Er zijn hele ondergrondse steden! Ongeveer 130! We zijn door een klein gedeelte gegaan, het is een groot doolhof met allemaal kamertjes en verdiepingen en super smalle gangentjes. Echt heel leuk. We hadden alleen slechts 15% van díe stad gezien, de rest was te gevaarlijk.
Waar we waren was het 32 graden, misschien wel meer, maar in de winter kan het er -15 worden. Dat is zo raar om je dat voor te stellen als je daar loopt in je korte broekje en alles plakt. Toch is het wel logisch want we zaten op 1100m hoogte.
Tijdens de rit hadden we een aantal stops gehad, langs kleine winkeltjes aan de weg waar we foto's konden maken en dingen konden kopen, maar ook bij die ondergrondse stad, een soort museum, en bij kerken die in de "piemels" waren uitgehakt. Bij een van de stops ging het alleen een beetje mis... Ted, Lotte, Anne en ik liepen met zn viertjes bij de kleine winkeltjes langs de weg om een souveniertje te kopen, op de weg terug naar de bus reed er eentje al weg. "uuh jongens, is dat onze bus?" ted: "nee, dat is die. ooh, maar die rijd nu ook weg.."
en daar stonden we dan! langs de weg, midden in Cappadocië en we werden vierkant uitgelachen door de verkopers daar, en terrecht natuurlijk! Wij konden de humor er gelukkig wel van inzien en liepen heel rustig de richting van de bus achterna. Anne opperde nog om met een kameel verder te gaan, maar Ted kreeg al een smsje dat de bus eraan kwam. Eind goed al goed.
Wat bleek: Er was een wesp in de bus, en nog niemand had natuurlijk ooit in zijn leven een wesp gezien, dus daar was veel gedoe om waardoor het tellen van de groep een beetje mis ging. Toen de wesp eenmaal naar de hemel was gestuurd bleek de bus wel heel leeg te zijn...

Na ons middag eten en nog veel meer stops gehad te hebben waren we rond 8 uur eindelijk weer terug in Kayseri.We kregen toestemming van Smit en Zantvoord om samen met de Turken en Duitsers wat te gaan eten en daarna naar een café te gaan, zolang we maar om 11 uur terug gebracht werden. Dus daar gingen we dan, met de Turkse metro naar het winkel centrum om bij de Mc Donalds te eten, want dat doen wij nooit... xD Maar het was wel lekker, daarna zijn we nog naar een café gegaan waar uit het niets in een keer super harde metal opstond, dus dat was wel grappig. En ook hier was gam gam style bekend. Ze stonden erop dat we een waterpijp uitprobeerde, dus dat deden we maar, met Elma (appel smaak) Het smaakte niet verkeerd, beter dan in Nederland in ieder geval! Daarna was het nog een heel gestress om optijd terug te komen en sommige onder ons konden daar niet zo goed tegen.. maarja. precies op 23:00 uur stapte we het hotel binnen, optijd Wij gaan nu lekker slapen want het was een heeeele lange dag!

íyí geceler, Welterusten en tot morgen!