Sneeuw, Schnitzel en moeheid

Het wekkertje ging weer vroeg vanochtend. 04.25 uur om precies te zijn. Ik reed met Anne mee naar Schiphol waar we om kwart voor zes de andere ontmoete en gingen inchecken. Na een korte vlucht van maar een uur en vijftien minuten waren we alweer geland op München. Met ontiegelijke pijn in m'n oren gingen we meteen door in de metro/trein naar Garmisch-Partenkirchen. Op de planning stond een keer overstappen en als aankomsttijd: +- 12 uur. Maar natuurlijk met onze fantastische gezellige groep ging dat mis.. Op het laatste moment wordt we geroepen: uitstappen!!' En dus was de helft te laat omdat de deuren sloten..
En dus miste we onze aansluiting. Maar goed, we kwamen er uiteindelijk wel!

Eenmaal in Garmisch bij ons hostel werden de kamers verdeeld. Ted, Sam, Robin, Daisy. Lotte, Anne A en ik op de zevenpersoons. En dat bleek een hele goede keuze! Ipv van alleen een slaapkamer kregen we meteen een heel huis! Met keuken, woonkamer, twee slaapkamers, badkamer met bad! Echt heel luxe en heel fijn. En met een waterkoker dus iedereen loopt af en aan voor een warm bakje thee in ons achterhuis.

Na onze spullen gestald te hebben kregen we een rondleiding van een van de Duitse leraren, door Garmisch. We zijn door het dorpje en door het olympisch ski station gelopen. Opzich niet heel boeiend. Maar wel leuk. O en niet te vergeten: het olympisch museum waar we maar liefst tien minuten in zijn geweest.
We hadden een uur om nog even op te warmen en vooral warmere kleren aan te trekken, voor we met de Duitse en Italiaanse leerlingen gingen eten. Het was schnitzeldag dus heel de tafel stond er vol mee. Was heel lekker, maar daarna hadden we het ook wel weer gezien. De intergratie tussen onze groepen loopt niet heel soepel. Vooral omdat de Italianen ook een goed woordje Duits kunnen en zich zo makkelijker mengen in de groep. Want Engels praten ze niet graag.. Gelukkig hebben we een hele gezellige Nederlandse garde! Dus we zijn lekker naar ons huisje gegaan en gaan zo lekker slapen.

Welterusten! X